«Боланинг кўзлари билан дунёга бокиш муаммоларни осонгина хал килади». Зеро бола бегубор калбининг ойналари билан атрофнинг энг чиройли ашёларини кўра билади. Катталарнинг кўзи илгамаган гўзалликни кўрган, катталарнинг онги етмаган кийинчиликларини «оддийлаштирган» болалар учун яшайди дунё. Дунё болаларнинг яхши яшаши учун борини беради. Дунёнинг ота-оналари кайси тилда гапирмасинлар, болаларини бир хилда суядилар, бир хилда эркалайдилар, бир хилда авайлайдилар.
Агар боланинг кўзи ижобий нарсаларни кўрса, мияга хам яхши маълумотлар ўрнашади. Онгости катламини тўлдирган бундай маълумотлар тўплами боланинг бутун умрлик хулк-атворини шакллантириб бериши хам мумкин.
Дунёнинг баъзи тадбиркорлари хам борки, билиб-билмай ана шу мургак калбни жарохатловчи омилларни яратадилар. Хар икки кадамда учрайдиган интернет-кафе ва игротекаларни тўлдириб кичкираётган болалар, уларнинг доимий машгулотига айланган Конли уруш ўйинлари... Ўзаро фахрланиб: «Мен сени отиб ташладим! Ўлдираман!» – дегувчи хайкириклар...
Бола бегубор, аммо бола хали истакларининг яхши-ёмонини ажрата билмайдиган гўдак-да. У ўз истакларидаги меъёрни хам билмайди. Онгости катламдаги кусурлардан химоя килиш учун хар бир болани кизикрок машгулотга жалб кила билишни ота-она ихтиёрига хавола этамиз. Зеро эртага ўзлари ана шу гўдаклар кўлидаги «гўдак»ка айланиб, мехнатлари мевасидан бахраманд бўладилар.
|